بررسی تظاهرات درگیری مفصل گیجگاهی ـ فکی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

مقدمه: در زمینه شیوع درگیری مفصل گیجگاهی- فکی (tmj) در بیماری آرتریت روماتوئید (ra)، بر اساس منابع و جوامع مختلف، ارقام و آمار بسیار متفاوتی گزارش شده است. با توجه به این که آمار مشابهی در جمعیت ایرانی در دسترس نیست، این مطالعه، بررسی تظاهرات درگیری این مفصل در بیماران مبتلا به ra را مد نظر قرار داد. مواد و روش ها: 80 بیمار در محدوده سنی 76-20 سال (میانگین 49 سال)، شامل 66 زن و 14 مرد، با تشخیص قطعی ra به عنوان گروه مطالعه انتخاب شدند. سپس 80 نفر افراد سالم با محدوده سنی 78-23 سال (میانگین 2/48 سال)، دارای تشابه سنی و جنسی با افراد گروه مطالعه، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. هر دو گروه از نظر علایم بالینی درگیری tmj و وضعیت اکلوژن معاینه شدند. به علاوه، با استفاده از پرسشنامه mcgill، میزان ابتلا به افسردگی در آنان ارزیابی شد. کلیه داده ها توسط دو آزمون chi-square و logistic regression مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. نتایج:  فراوانی نسبی درد، در گروه مطالعه 2/31 درصد و در گروه شاهد 3/11 درصد بود (001/0p<). فراوانی نسبی صداهای مفصلی، در گروه مطالعه 4/28 درصد و در گروه شاهد 8/13 درصد بود (001/0p<). شایع ترین صدای مفصلی در بیماران مبتلا به ra، crepitus بود.فراوانی نسبی اسپاسم عضلات جونده، در گروه مطالعه 5/23 درصد و در گروه شاهد 5/12 درصد بود (01/0p<). فراوانی نسبی محدودیت حرکات فک، در گروه مطالعه 9/25 درصد و در گروه شاهد 15 درصد بود (001/0p<). فراوانی نسبی خشکی بحگاهی، در گروه مطالعه 21 درصد بود، ولی در هیچ یک از افراد گروه شاهد دیده نشد (0001/0p<)2/61 درصد بیماران ra حداقل یکی از علایم چهارگانه (درد، صدا، اسپاسم و محدودیت بازکردن) را داشتند که این میزان در گروه شاهد 7/38 درصد بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، شیوع تظاهرات ناشی از درگیری مفصل tmj در مبتلایان به ra نسبت به افراد سالم، به صورت معنی داری بیشتر است.